نیایش با تو ای خدای مهربانم

ای آن که یاد او برای یادکنندگان موجب شرافت است و ای که طاعت او برای فرمانبرداران،وسیله نجات است... دل ما را به یاد خود، از یاد هر چیزی و زبان های ما را به شکر خویش، از هرگونه سپاسی و اعضای ما را به طاعت خود،از هر طاعت دیگری،مشغول فرما.

هرگز از تو نا امید نمی شوم، در حالی که در توبه و بازگشت به سویت را به رویم گشوده ای

و روزی که اخبار بندگانت را آشکار می کنی، در حضور گواهان، پرده از روی اعمال ما برمدار، زیرا تو بر کسی که تو را بخواند، مهربانی و برای کسی که تو را ندا کند، پاس گویی.

پروردگارا، سه خصلت است که مرا از درخواست از تو باز می دارد، ولی یک خصلت است که مرا در آن ترغیب می کند: امری که به آن فرمان داده ای ولی من در انجامش درنگ کردم، کاری که مرا از آن نهی نمودی ولی به سویش شتافتم و نعمتی که به من بخشیدی ولی در سپاسگزاری کوتاهی نمودم.

تفضل و احسانت به کسی که رو به سوی تو آورد و با گمان نیک به بارگاهت آید، مرا به درخواست از تو وا می دارد، زیرا تمام احسان هایت از روی تفضل است و همه نعمت هایت، بی سبب و ابتدایی.

پس اینک ای خدای من،این منم که پیشگاه عزتت همچون بنده تسلیم وخوار ایستاده و با شرم بسان نیازمندی عیالوار، از تو درخواست می نمایم،اقرار می کنم که هنگام لطف و احسانت، جز خودداری از گناه، طاعتی نکرده ام و هیچ گاه از نعمت و احسانت بی بهره نبوده ام.

پاک و منزهی تو.هرگز از تو نا امید نمی شوم،در حالی که در توبه و بازگشت به سویت را به رویم گشوده ای، بلکه سخن بنده ذلیلی را به زبان میآورم که به خود ظلم و ستم کرده و حرمت پروردگارش را سبک شمرده است؛ کسی که گناهانش بزرگ و رو به زیادی است و روزگارش به او پشت کرده و عمرش سپری شده است.

چون بنگرد وقت عمل گذشته و پایان عمر رسیده و یقین حاصل کند که پناهگاه و گریزگاهی از عذاب و انتقام تو برایش نیست،به سوی تو رو می آورد و توبه اش را برایت خالص نماید.پس با دلی پاک و پاکیزه به سویت برخیزد.سپس تو را با صدایی سوزناک و آهسته بخواند.

خدایا تو را گواه می گیرم - و تو از نظر گواه بودن کافی هستی - و آسمان و زمین و فرشتگان و سایر مخلوقات را که در آنها اسکان داده ای در این روز و این ساعت و همین شب و همین جایگاه هم گواهی می گیرم که تو خدایی هستی که معبودی جز تو نیست.تو بپادارنده عدالت، عادلی در داوری، مهربان به بندگان، دارنده هر ملک و پادشاهی و دلسوزه آفریده هایت هستی.

                                                                             بهزاد منطقی نیا

                                                                              دوازدهم مهر ماه سال نود